Er komt vast weer wat tussen.. Of niet, deze keer?
Gaan we echt echt rijden morgen, met ons hele hebben en houwen achter ons aan? Zijn we echt klaar om te gaan, de wijden wereld in te trekken?
Het lijkt er op.. het zou kunnen.. wie weet, misschien..

Molly hebben we haar genoemd, Molly de walvis, het grote oude tamelijk aftandse Recreatie Voertuig zoals ze hier in dit zomerseizoen bij bosjes rondrijden en te koop staan. Grote, hele grote en nog grotere. Molly zit ergens middenin. Van de buitenkant ziet ze er niet uit. Maar van binnen is ze ons huisje geworden, ons mooie blauwe-en-niet-groene huisje, met heerlijke bedden, een ruime keuken, een echte werkplek voor mij en zelfs met kunst aan de muren.

Dat viel niet mee, overigens. Ze is al twee maanden van ons en al die tijd was nodig om haar op te knappen en te leren kennen. Dat is lang, maar dat was ook nodig. Want wie recent er op een verrotte vloer, waar wij gvraagd hadden bij het eerst gesprek al: Het lekt toch niet he? Nee hoor.. echt niet.. Nou alles lekte. Vloeren, ramen deuren.. De vloer ging er uit, nieuwe vloer erin.. Alle ramen naden en kieren zijn dichtgekit. De watertank lekt nog een beetje. Maar dat komt ook goed.

Wie rekent er op een timmerman die bij alles wat wij vragen of voorstellen eerst luid begint te reopen: Nee, NEE dat KAN niet! Die tafel KAN er niet uit, je KUNT geen hout aan kunststof  schroeven, daar PAST geen bed, dat KAN niet geverfd en je KUNT niet gelukkig worden in een plastic huis!! Vervolgens zuchtend en steunend een plan verzint hoe het allemaal toch kan.. en het uitvoert.. ook klagend en schuddend met het hoofd. DearcJohnny, hij heeft Molly zo’n drie weken langer gehouden dan de afspraak.. maar ze is mooi geworden…

Wie rekent er op een mierennest in de slaapkamer.. ieieie, carpentermieren zijn het, die houden van nat hout.. nou dat heeft Molly genoeg. En ze kropen overal, tussen de kussens tussen de kleren, in alle appels, in Jonas’ flesjes. Ze zijn bespoten door twee Frans Canadezen, erg rustig aan en met heel milieuvriendelijk poeder waar Jonas niet dood van gaat.. maar de mieren ook niet 1,2,3, want ze zitten er nog. En we mogen ze niet doodmaken want de mier die daar nu voorbij loopt kan het poeder bij zich dragen  en het naar het moedernest brengen.. Zee have to bring it to ze kween.. Zei Pierre aan de telefoon. En dan pas sterft de kolonie uit.. Geef het een paar weken.. We hebben ook maar een spuitbus gekocht met het allergemeenste anti-mierenspul..

Wie rekent er op een kapotte airco (waar een oud wespennest in bleek te zitten..) een verfploeg die soms wel en soms niet kwam opdagen, al naar gelang de temperatuur en de mate van stoned..Op rijlessen voor Tom, op omdraai- en parkeerlessen, op aan en afkoppellessen, op water-, riolering- en gaskraan-lessen, op krijg-het-zonnescherm-naar-beneden-lessen (heel moeilijk, is nog niet een keer echt gelukt), wie recent op bloedhete dagen om op een bloedhete zolder alles methodisch in te pakken met een stuiterende baby om ons heen.. Op een contactgestoorde babysitter waar Jonas nooit meer heen hoeft..echt niet..  Op een .. nee dat was het geloof ik.

Wij rekenden daar in ieder geval niet op, toen we dit plan ooit bedachten, buiten in bad op de Jacob Geelstraat.  We kopen gewoon een camper en daarmee rijden we gewoon door Noord Amerika!

Op 1 augustus trouwen Will en Afrose in Seattle. Tom is de beste vriend van Will en is gevraagd als best man. Tijd zat, dachten we, om daarheen te rijden vanuit Ottawa.. Van de week hebben we besloten dat in ieder geval niet meer te gaan proberen.. Dat wordt te veel gehaast en gedoe.. Arme Will is er verdrietig om.. maar in een week naar de westkust rijden is echt teveel. Asilomar wordt ons nieuwe doel, 22 augustus in San Francisco, dat moet lukken..

Tom’s tante was zo vreselijk lief om ons een maand langer te huisvesten dan we aangekondigd hadden.. en gelukkig heeft cousin Lee haar en ons erg geholpen de laatste dagen, en Jonas lekker gruwelijk verwend.. maar nu nu nu is het echt tijd om te gaan.

Daar staat ze in het gras, Molly. Bescherm ons Molly, hoed tons, Molly, laat ons lekker in je slapen, laat ons veilig in je rijden, breng ons naar de overzijde..