Aan de andere kant hebben we het ook steeds beter hier. Mijn hemel.

We hadden al Rose, het leuke springerige dochtertje van onze tuinvrouw. Zij en Jonas vielen als een blok voor elkaar en ze speelden een heel weekeind lang, terwijl Tom en ik konden lezen en luieren. Rose zou wel elke dag op Jonas willen passen, maar ze gaat helaas eerst voor zes weken op vakantie.

Toen bracht Tom Rachel mee van het boodschappen doen. Rachel was 15, bloedverlegen en ze sprak alleen Spaans. Maar ze wilde zo heel graag een baantje en ze was gestuurd door haar moeder. Drie weken lang liep ze zwijgend achter Jonas aan. Bracht hem zijn spulletjes, aaide hem een beetje als hij een filmpje lag te kijken of schoof wat heen en weer met zijn speelgoed. Jonas moest niets van haar hebben. Hij draaide zijn rug naar haar toe, wilde absoluut niet met haar alleen zijn en begon te huilen als ze ’s ochtends aan kwam fietsen. Ik zat boven te werken met buikpijn, arme Jonas, arme Tom die nergens aan toe kwam en arme Rachel, die zo haar best deed. En we konden geen grapjes met haar maken of ‘Kop op, hij went vast wel aan je’ zeggen want ze verstond geen woord Engels. Met José, onze taxichauffeur, als tolk hebben we nog een paar keer geprobeerd haar te vertellen dat ze Jonas wel wat meer op zijn kop mocht zitten en dat het vast zou helpen als ze meer met hem praatte, dan maar in het Spaans, maar ze bleef als een schaamtevolle schaduw door het huis schuifelen. Toen Jonas op een ochtend toen hij haar zag als een aapje in mijn armen dook en niet meer wilde loslaten, hebben we de beslissing maar genomen om haar, vertaald door José, zo vriendelijk mogelijk te ontslaan. Ze zei nog steeds niks en fietste witjes weg. Tom en ik voelden ons schuldig en naar, maar Jonas sprong weer door het huis.

‘Just like Donald Trump,’ zei Tom. ‘Geen enkele scrupule, gewoon: You’re fired!’

Maar nu hebben we dan Chantalle, die vier ochtenden per week bij ons komt. Lief is ze, evenwichtig, slim en bescheiden. Ze speelt met Jonas als hij dat wil, en als hij alleen maar bij Tom in de hangmat wil hangen, doet ze andere dingen, afwassen, mieren wegbezemen, was ophangen. Ze kookt zelfs voor ons, heerlijke vegetarische lunches. Al twee keer heeft de Jonas meegenomen naar haar familie in Puerto Viejo om met haar neefjes en nichtjes op het strand te spelen en hadden Tom en ik een paar uur ALLEEN SAMEN in het huis… Dat was lang geleden… Jammer genoeg kwamen, toen we net al zoenende in bed beland waren, beneden de twee schoonmaaksters binnen en moesten we toch nog heel zachtjes en haastig zijn.

Want ja, die hebben we óók, drie keer per week, Ampada en Hosefine, die alles bezemen, dweilen, verschonen en in het Spaans met elkaar fluisteren. En we hebben Christine de tuinvrouw. En soms een hele crew om het gras te maaien. José, de taxichauffeur en vriend, die ons overal heen rijdt. Julie de bakker. Denise en Ana de masseuses (nou ja, die komen niet aan huis).

Het maakt dat ik me soms voel als een aristocratische dame die beland is in de tropen. Al dat personeel dat voor me wast, schoonmaakt en oppast en vraagt wat mijn wensen zijn… Ik word er gauw ongemakkelijk van. Zal ik maar niet even helpen afdrogen, of zelf ook een bezem pakken? Maar ze komen natuurlijk vooral opdat ik zelf kan werken en ik werk ook veel en goed, zeker nu het niet meer zo vochtig is. Dan zit ik boven, alleen, en hoor het gezoem van het volle huis. Lynn en Gladys en Dan en Claire, allemaal uit Ottawa, zijn nu ook hier in Puerto Viejo voor een paar weken, en komen aanwaaien en mee eten. Sam, de enorme zwarte Deense Dog, heeft zich ontpopt als waakhond en slaapt bijna de hele dag op ons terras. Hij houdt de andere honden weg die altijd om het huis zwerven om eten of, nog lekkerder, Jonas’ poepluiers uit de vuilnisbak te roven. Tao de zwerfkat waar we ons over ontfermd hebben, blijkt een moeder te zijn en haar twee katjes komen tegenwoordig ook mee en spelen en buitelen door het hele huis.

Dan zit ik boven en Chantalle komt vragen wat ik wil eten en wanneer ze Jonas in bed kan stoppen. In de kamer naast me worden de bedden opgemaakt. Tom roept naar boven dat hij boodschappen gaat doen. Moet hij nog wat meenemen?

Memsahib zit boven met haar ruisende rokken in de schommelstoel. Ze wordt op haar wenken bediend.