Papa in Costa Rica. . . Opa in Costa Rica . . Tourist in . . CR!!
Als je na zo’n lange reis hier eindelijk bent aangekomen dan valt zo’n vreemd land boven op je. Komend uit een ijskoud Holland is 28 graden wel even iets.
Reizend via de modernste technieken ( vliegtuigen, luchthavens, douanechecs enz.) is een land, dat zo dicht bij de natuur is ( regenwouden langs de autoweg, kolkende bruine riveren enz.) : heavy!
Het duurde dus wel even voordat ik tot mijzelf kwam. Goed en dan ga je je omgeving bekijken, een beetje de toerist uithangen. Nou, ik woon hier in een kleine plaats aan de Caraibische kust met veel strand en enorme golven, maar vooral met een soort latina/hippie cultuur. Je kijkt je ogen uit. Ik heb na enkele dagen besloten om hier maar te blijven en niet ook nog eens naar een andere kust (Pacific) te gaan. ik moet eerst dit dorpje maar eens ‘ lezen ‘ als een boek, bladzij voor bladzij. Alleen alle kleuren al waarmee ze die krotjes hier hebben opgeverfd.
Onderwijl ben ik hier bij mijn kinderen. Ik woon in een huisje op ongeveer 5 kilometer bij hen vandaan. Ik ga dus bij hen op bezoek. Dat is leuk en gezellig ( een Hollands woord dat Tom zo leuk kan uitspreken). Maar na enkele dagen neem ik echt deel aan hun gezinnetje. Annet werkt ’s morgens, Tom ruimt de boel op of gaat even zwemmen. Strand hier 10 minuutjes van hun huis. Jonas schuifelt door het huis en de grote tuin. We eten wat, we praten wat. Voor mij is dit een onbekende ervaring, die mij zeer bevalt. Het is heel fijn om langere tijd bij je kinderen te zijn. Wat iets anders is dan bij ze op bezoek te zijn!
Ik leer Tom nu veel beter kennen. Ja daar moet je dan duizenden kilometers voor reizen . .Zo gaat dat. En hij bevalt mij zeer.
Annet leeft heel erg mee, vooral toen ik hier mijn rug bezeerde. Het ontroert me.
We gaan samen zwemmen, op tour de jungle in en de zee op.
En dan word ik hier weer eens echt OPA. Van een klein, levendig jochie met een uitgesproken eigen wil. Jonas is geen aanhankelijk kind. Daar is hij veel te zelfstandig voor. Maar hij is ontzettend lief, levendig, vaardig met zijn lichaam. Een lust voor het oog. En zo nu en dan . . lacht hij eens naar ‘ opa ‘. En dan smelt ik. Maar hopen dat hij ook nog eens iets gaat zeggen, dat zou de vreugde nog verhogen.
Ik mag nog een week sightseeing beoefenen, nog dichter bij mijn kinderen komen en nog meer opa worden. Hier in Costa Rica. Fijn.
Dick
Goodday, mr. Schaap! How is the potsmoking-bussines?
Wat mooi en ontroerend om te lezen : )
Nog een goede tijd daar vader van Annet (en opa van Jonas én schoonvader van Tom)
Annet, Thanks so much for writing some in English so I can catch up a bit since ‘the slothful one’ can’t seem to rouse himself from the hammock 😉
Jonas looks like your papa!!!!
And you are right about instilling some ‘please’s’ with Jonas. Perhaps framing it this way will help. Part of what parents provide is a sense of holding and part of that is done by setting limits, requiring/supporting socially acceptable behavior. So in the long run, ‘knowing he can get his way’ doesn’t provide holding or limits; it reinforces the’if I pitch a fit long enough, Mom will concede’. IF you are consistent, it shouldn’t take more than a week to do this. DO ask for and get support, it WILL be rough-remember, he knows no other way so it will be by your confidence and consistencythat he will eventually get that you are doing the right thing by him. And he IS such an adorable monkey, I get how hard it will be be/is. It’s also hard since he’s about old enough to start going to a little preschool and having that would help him learn to follow rules. But you also need to help him with it now, so when that opportunity does arise, he will have some capacity to fit in. Have Tom email James Ray, someone in our Small Group. He & his wife didn’t do rules and created a monster (albeit an incredibly sweet one). I think they would support my advice with hindsight.
Bon Chance, my dear one. ENJOY!!!!