terug

Formaliteit

Formaliteit

We wonen nog steeds in de stad. Met koffieshops dichtbij, en tekenmaterialenwinkels. Met de kans om nog even naar de kapper te gaan, of om bij een heleboel vrienden op bezoek te gaan.  Met een BABYSIT: een meisje van 19 dat hier de hele week op Jonas past. Molly heet ze en we willen haar het liefst mee op reis nemen. Erg lief met Jonas is ze en het is heerlijk om onze handen weer eens vrij te hebben. Om samen even een broodje smoked meat te gaan eten vlakbij het stadhuis. En o, nu we hier toch zijn kunnen we even te informeren hoe het hier gaat als we nog willen trouwen…

In Utrecht waren we ook ooit zo het stadhuis binnen gelopen. ‘Wij willen trouwen!’ In de veronderstelling dat er gelukwensen en geglimlach zou volgen.  Maar in plaats daarvan was er gefrons en geschud met het hoofd. Er moesten veel meer papieren komen om met een Canadees te trouwen en die moesten dubbel gestempeld worden en daarna naar Toronto gezonden en naar  de Nederlandse ambassade in Ottawa… En dan moest er  en aanvraag ingediend en een commissie aan het werk… En dán konden we in pas ondertrouw en dán…

Wij hoefden al niet meer.  We hebben ons eigen ritueel gevierd. Dat was fantastisch. Daar waren jullie bij.

Maar hier in het ruimdenkende Ottawa zijn ze minder wantrouwig naar buitenlandse indringers. Kennelijk, want toen we gisteren vroegen wat we moesten doen om te kunnen  trouwen werd er geglimlacht en gelukgewenst en na het invullen van een formuliertje konden we eigenlijk meteen al. Als we even twee getuigen van de straat zouden plukken, dan was het maar rond voor we echt op reis zouden gaan.

Maar we wilden toch liever Jonas eerst ophalen en onze eigen getuigen vragen,  Dus het werd ietsje later: morgenochtend dan maar, om 9 uur.

Tom zei: ‘Het stelt niets voor, het is een formaliteit. Ik ben al met je getrouwd, dit voegt er niks aan toe.’ Maar ik heb er toch wel veel aan gedacht in de nacht. En werd wakker met I’m getting married in the morning in mijn hoofd. Ding dong the bells are gonna chime.. Dit is wél echt, officieel, dit maakt onze persoonlijke liefde werelds en waar. Voortaan op alle papieren zal ik invullen: status: getrouwd. Net als mijn ouders, mijn grootouders…

Het is een formaliteit misschien, maar voor mij heeft het wel waarde.

Molly en Jonas gingen mee, Dan kwam en zelfs Lynn, die nooit voor elven haar bed uit komt. Met ons allen in een auto, Lynn op mijn schoot en Molly ongemakkelijk tegen Dan aan. Ik met haastig uit de tuin geplukte bloemen. Tien voor negen in het drukke verkeer. In de verkeerde baan in de parkeergarage. In de verkeerde lift. Hollen door de gangen, we zijn vast te laat! Maar ze stond er nog: Nicole, de grote vrouw in het grote paarse gewaad, onze ambtenaar van de Burgelijke Stand. Of hoe dat hier ook heet. We waren wat giebelig en ik dacht: dit wordt allemaal een beetje raar en belachelijk…  Ding dong the bells are gonna chime..

Maar zodra we in het trouwkamertje waren (acht stoelen, een tafel en een Canadese vlag), werd de sfeer opeens anders: warmhartig, serieuzer en erg liefdevol. Er was een eed die we moesten nazeggen. (die ik niet helemaal verstond dus wat ik nou precies gezworen heb..? ) en er was tijd om elkaar echt aan te kijken en opnieuw te voelen: Ja, dit is de man met wie ik wil trouwen.

Het was ernstig en grappig tegelijk en Jonas banjerde overal tussendoor. We moesten de akte tekenen en ik zag de namen van mijn vader en mijn moeder. Helemaal hier in Ontario, ze waren er toch bij.  Er volgden wat ingewikkelde instructies over hoe nou het echte Marriage Certificate aan te vragen, want een beetje burocratie hebben ze hier ook wel, toch. En toen waren we het, formeel getrouwd.

‘It was really special,’ zei Nicole. ‘I can really see the love in your eyes.’

Ach misschien zegt ze dat wel tegen iedereen, mompelt mijn altijd-gekwetste ego.

Misschien wel. Maar misschien is iedereen ook wel heel speciaal, zegt mijn betere zelf.

‘And now you are a mrs,’ zei ze.

Een mrs!

Wachten in de gang. Nee, de kapper kwam pas ’s middags..

4 thoughts on “Formaliteit

  1. jeetje…jippie..wauw…zo snel en zo makkelijk..wie had dat gedacht.
    Blijf nog maar even lekker in dat land kersverse, getrouwde mevrouw, een land met zulke zonsondergangen!
    Wij passen zolang wel op dit Nederland, hoewel dat even niet meevalt met 22 zetels voor de PVV. Maar gelukkig zijn we nog niet uit de WK, er kan nog van alles gebeuren.( hebben we tenminste nog iets om trots op te zijn)
    Heb lief en geniet…enne proficiat natuurlijk voor jullie alle drie.
    liefs van Elly

  2. Mrs! Wat leuk! En wat heerlijk vanzelf. Heel veel geluk en liefde.
    Veel liefs,
    Sylvia

  3. Oh lordy! Congratulations to the both of you! It’s the best thing to do, to feel connected to the one you love as much as possible. Love, Renze

  4. Hoi Lieve Annet en Thom,
    Heb ik een paar dagen niks gelezen ben je ineens getrouwd, gefeliciteerd!
    Dikke zoen. liefs Jenny

Comments are closed.