We zijn verdrietig.
We hadden het niet eens zo in de gaten, deden kortaf tegen elkaar en tegen Jonas. Konden niks hebben, zaten meteen op de kast. Jij zou dat toch kopen. Daar weet ik niks van. Welwaar, dat heb ik toch gezegd. En waar is de rugzak. Weg. Hoe kan dat nou, die kan toch niet weg zijn, waar heb je hem voor het laatst gehad. Ik heb hem niet gehad. Ik weet van niks. Nou ik ook niet. Jonas blijf af. Jonas doe niet. Why is he being so difficult?
‘Liefje, I’m sad,’ zeg ik.
‘Of course,’ zegt Tom. ‘That’s it. I am sad too.’
We zijn verdrietig omdat we hier niet weg willen. Maar we moeten, maandag vanaf tien uur is het huis niet meer van ons. Gaan we naar een ander huis voor onze laatste maand hier. Ook leuk. Vast wel.
Maar dit huis, dit mooie houten huis, vol licht en vol ruimte, met buiten de tuin en daarachter de zee, het past ons zo goed. We houden van de grote kamers, van het balkon met de schommelstoelen waar we eindeloos naar Jonas hebben zitten kijken, hoe hij duikt en valt en springt en speelt op het grote bed. Van het terras buiten, dat het huis een eiland maakt in de oerwoudtuin… Waar we gezeten en gegeten hebben met Dick, en met alle Canadezen, met Jose, met Christina en Chantalle, met onze nieuwe vrienden Dale en Pilar, waar de honden op liggen en de katten op wonen. Van de stoelen, de tafels, de kasten, allemaal zo mooi gemaakt. We zijn zelfs gaan houden van de crappy keuken met het kleine aanrecht en de lekkende kraan.
Fijn om ’s ochtends de luiken open te doen en het licht binnen te laten. Fijn om ’s middags de koelte binnen op te zoeken, als de tuin blikkert in de zon. Fijn om ’s avonds de gele lampen te laten branden die het huis een veilige feestelijke plek maken midden in de donkere tropennacht. Alle gasten weer naar huis. Wij lekker met ons drieen. Fijn om in de nacht de regen op het dak te horen slaan. Oorverdovend, maar heerlijk om bij in slaap te vallen. Fijn om altijd de zee te kunnen horen. Geen huis was ooit zo fijn.
Natuurlijk, we blijven hier nog een maand en in de verte wenkt onze trouwe Molly, die nu in haar eentje en de sneeuw staat te overwinteren. Het zal ook weer fijn zijn om te gaan reizen… Vast wel.
Maar nu zijn we verdrietig. En bijna jarig. Nou ja, ik dan.
Feestje, inpakken, wegwezen.
Lieve Annet, van harte gefeliciteerd!!! Jarig in de rimboe, en in dat heerlijke huis, ik hoop dat je een hele fijne dag hebt. Dikke zoen en liefs ook, Jacquelijne
Lieve jarige Annet,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Uiteraard Tom en Jonas ook. Je laatste dag dus in jullie fijne huis. Wat een afscheid. Ik moest denken aan ooit een vakantie in Frankrijk, waar we een eigen huis hadden. Daar was ik ook een beetje van gaan houden en toen waren het maar twee weken geweest. Nu ga je weer het(een ander) avontuur tegemoet. Het is even de tanden op elkaar. En dan ….?
Vaya con Dios, heel veel liefs voor jullie,
Lies
Lieve Annet,
Hartelijk geluk gewenst met je verjaardag! Voor jou en voor Tom en Jonas een lieve knuffel. Wat jammer dat er nu de schaduw van afscheid over valt. Afscheid van een huis waarvan jullie zijn gaan houden. Heel veel sterkte met alle inpakkerij en met de onzekerheid over “…wat nu?” Ik sluit me aan bij het verhaal van Lies; wij kennen dat gevoel. Maar voor jullie is het, na al die maanden en de mensen met wie jullie daar waren, uiteraard nog veel sterker.
Heel veel liefs voor jullie alls drie,
Truidie.
Change is always hard to embrace. We come to love and find comfort in one place or one way of doing things and often cannot see that it is possible to do that again, to start all over again. But who can tell what is around the next corner? A new adventure, a different kind of beauty, new friends, new wonders…and still there will be cerviche, banana con leche, José, Iris and those two loving men of yours.
I wish you nothing but joy and new pleasures in your next home in “paradise” and I hope you had a FABULOUS birthday! I know we did a joint celebration at Malbec but we will celebrate again when we are next all together! With much love and a BIG HUG!
Claire.
ah, my dear friends: wise enough to know that when irritability creeps in, that it’s stress that is causing it. Such a sweet and lovely family TAJ is! 🙂
We were so blessed to be in Costa Rica with you, and we so much look forward to relaxing together again this summer! we will live La Pura Vida together wherever we are: that is my intention and promise to you! 🙂
Happy Birthday Annet, be happy, be blessed and be a blessing! 🙂 ♥xo
Lieve kinderen,
Ik huil met jullie mee over dit prachtige huis, wat je dan zo maar moet achterlaten.
Maar . . wie weet wat het nieuwe gaat brengen. Sterkte met de verhuizing.
Kon dat nog, Annet, een leuke verjaardag?
Dat vieren we later nog eens goed overnieuw!
Kussen van
DICK
Vier maart en helemaal tegen mijn gewoonte in kijk ik nu pas weer naar jullie blog.
Mijn vriendinnetje jarig geweest! En alweer op weg naar het nieuwe. Of er zelfs al aangekomen. Lieverd, ik wens je een heel goed jaar, met veel liefde en veel ontdekkingen.
Lijkt me een reuze haalbare wens in jouw geval!!
Ben benieuwd waar jullie nu wonen. Weet je nog dat je nog niet zo lang gelden geen zin had om weg te gaan van Molly en hierheen te komen..?!
Dit wordt ook vast weer mooi, met alle hinkstapsprongetjes en struikelpartijtjes die erbij horen.
Veel liefs en Hiep Hiep Hoera!
Trudy