terug

Crime

Crime

Babysitters voor Jonas zijn schaars onderweg. Op onze vorige reis hebben we er een paar gevonden, een meisje van de camping in Lolo, een lieve dame bij de VVV in Campbell River en zelfs ooit een natgeregende vrouw die stond te liften in Almonte. Het is altijd goed gegaan, al blijft het nogal een daad van vertrouwen, je kind bij een vreemde achterlaten. Brr. Het ergst was eigenlijk een professionele mevrouw die ons was aangeraden door de verkoopster in een kinderklerenwinkel.
O, die is zo goed, iedereen uit het hele dorp brengt z’n kinderen bij haar. Dat leek ook echt zo, het was er een drukte van jewelste en het allerdrukst was nog de dame zelf, die maar niet ophield met praten, praten en ons niet aankijken en geen contact maken.. We zaten toen erg omhoog en hebben Jonas er toch twee keer een middag heengebracht. Hij kwam er een beetje dizzy vandaan… Heeft er niks aan overgehouden gelukkig (Of wel? Of wel?)

Nu hebben we Kristin, die Tom en Jonas hebben gevonden in de Vietnamese Take Away. Ze was meteen helemaal dol op Jonas en wilde de twee middagen per week dat ze nog niet vol zat met studeren, werken of dieren beschermen wel op komen passen. Gewoon hier in Molly. Ze is lief en energiek en Jonas en zij rennen de hele middag achter elkaar aan. En dan kunnen Tom en ik even weg. Iets nuttigs doen of zelfs iets leuks.

Deze maandag is de warmste dag van het jaar. 34 graden is het officieel, maar het voelt als 38 en de thermometer in de auto in de zon zegt 42. Te warm voor alles. We laten Jonas bij Kristin die zelfs met deze warmte vrolijk en beweeglijk is en rijden naar de grote bioscoop in Kanata. Met tien zalen, enorme emmers popcorn en airconditioning!

Het is fijn om even geen papa en mama te zijn, maar gewoon Tom en Annet. We zitten met benen in elkaar gestrengeld en popcorn tussen ons in in de koele bijna lege zaal. De piraten animatiefilm is leuk… En ook nogal kort. We komen er uit en het is pas half vijf. Nog een film? Kan makkelijk. En voor iets anders is het veel te heet. Ik wil al naar de kassa lopen.

Ben je gek, zegt Tom. We already paid 25 Dollar. Dan mogen we hier toch zeker wel de hele middag voor zitten. En hij trekt me mee naar een andere zaal waar een film net begonnen is.

Nee, liefje, dat kan toch niet, dat hoeft toch niet… Ik stamel want ik vind dat soort dingen eng. Als iets niet mag en ik doe het toch… Ik ben altijd heel braaf en een beetje bangig. Maar ik laat me meetrekken en ga een beetje giebelig naast hem in de zaal zitten. Ook hier is bijna niemand. En het scherm is enorm… Maar als de film begint is ze in 3D. Gigantische dubbele ruimteschepen vliegen door een dubbel heelal… Dat kijkt rot en ik word er misselijk van.
We need glasses, zegt Tom en hij trekt me weer mee naar buiten.

Dan gaan we nu gewoon wel betalen, denk ik. Maar Tom stapt op de portier af die helemaal alleen in een verlaten foyer zit.

We forgot to get our glasses, mate, zegt Tom.

De man kijkt ons argwanend aan. Maar hij pakt twee brillen.
Voor Zaal 1?

Ja, knikken wij.

I’ll need to see your tickets.

Tom geeft hem de kaartjes van de vorige film.
Dat is niet zaal 1, zegt de portier. Die zijn voor zaal 7.

O, okay, mate. Tom kan heel goed doen alsof zijn neus bloedt… En ik weet niet waar ik kijken moet.

You’ll need different glasses. De portier haalt twee andere brillen tevoorschijn. Enjoy your movie. It’s that way.
Hij wijst naar de gang met de kleinere zalen. En blijft naar ons kijken terwijl we weglopen.

Met een bocht lopen we door de gang weer naar de hal waar Zaal 1 is. De portier ziet ons drentelen voor de deur.
Hij kijkt, hij kijkt! Zeg ik. We zijn verdacht. Nou komen we er nooit meer in. Ik voel dat ik nu toch ook wel graag die film wil zien. De slechte invloed heeft me te pakken. Ik ben opgewonden en giechelig, een meisje voel ik me, van een jaar of 15, 16. Maar op die leeftijd deed ik zelden iets wat niet mocht.

Nee, nee Tom, don’t do it! He’ll catch us!

We are just getting some popcorn, zegt Tom. We are just walking here and… Ja! Nu! Rennen!

We rennen de donkere zaal in en ploffen op een van de eerste rijen. In de film klimmen bemannings leden uit witte stasis-cabines waarin ze hebben liggen slapen. We zetten onze brillen op. Maar ze maken de beelden niet scherp. Barst, we hebben de verkeerde brillen gekregen! Slim van die portier…
Ik ontdek dat als je de bril omgekeerd opzet hij het wel doet. Je moet er dan alleen wel de poten van afbreken… Vernieling van andermans eigendom, illegaal een zaal binnendringen… Ik voel me meegesleurd in een kolk van misdaad.

Maar de film wordt leuk en we beginnen er net in te komen als een donkere schaduw van een hele grote man voor ons opduikt.
You need to follow me outside, zegt hij.

Oh oh. Busted, zegt Tom tegen de portier die met de bewaker is meegekomen.

Sorry man, zegt hij. You didn’t do a very good job.

We moeten de brillen teruggeven en we krijgen boze blikken omdat ze kapot zijn. Ik betaal ze wel! Zeg ik.

It’s too late for that. You have to leave the building.

Ik voel me heel erg 47 als de twee mannen ons nakijken terwijl we de deur uitlopen, de hete parkeerplaats weer op. Een volwassen vrouw! Een moeder! Schande! Maar ik blijf ook maar giechelig. En lekker slecht.

Laten we grote frappaccino’s gaan drinken bij Starbucks! Kan ons het schelen!

Hihi, lacht Tom. I got Liefje busted!

4 thoughts on “Crime

  1. Google Translate helped again. Oh this is so familiar. I am the rule follower and Reg the challenger. I always figure we’ll get caught!

Comments are closed.