terug

Cottage

Cottage

Nu zijn we dus hier. Hier aan het Rideau Meer, in een cottage. Het is een lage houten bungalow volgestouwd met comfortabele stoelen, houten tafels, quilts en alle tweedehands troep die je maar kunt verzinnen. Houten eendjes, tinnen borden, olielampen, bierpullen, delfts blauwe huisjes (werden mij nog speciaal aangewezen zodat ik me wel thuis zou voelen) manden, schalen, vazen, sierborden, oud plastic en vele peper- en zoutstellen. Ik denk dat David en Mary thuis in Ottawa een erg leeg huis hebben, al hun zooi staat hier. David is Tom’s neef  en hij en zijn vrouw zijn hartelijke zachtaardige mensen, bij wie ik me meteen op m’n gemak voelde. Ook in dit huis voel ik me thuis, ik heb niet zo’n last van de rommel. Het doet me wat denken aan het huis van mijn opa en oma vroeger, in Heino.  Comfortabel, makkelijk.

‘How wonderful you have such a nice shabby place,’ zei ik tegen Mary toen ze me rondleidde. Ik weet niet of ze het als compliment opvatte. Maar we mogen alles doen hier, overal aankomen en alles opeten.En het is een heerlijk huis voor Jonas, geen trappen, geen hekken en heel veel om mee te spelen.

Aan de achterkant liggen bossen en moerasachtig land. Bevers, slangen, ratten, kikkers, muggen muggen muggen en de zogenaamde blackflies waar ik het genoegen nog niet mee heb gehad, maar waar Tom van alles over heeft verteld: hoe ze hele bloederige happen uit je nemen die wel twee weken pijn blijven doen. Ik spuit elke dag erg veel muggenspray op mezelf en Jonas. Tot nu toe zijn we gespaard gebleven.

Voor het huis kijkt een groot houten terras over het meer, waar overdag de zon glinsterend op schijnt en wind golven maakt. Tegen de avond rijst de mist op en beginnen de loons te roepen, een klaaglijk spookfilm-geluid. We hebben er al een keer met een roeibootje op gevaren. Wat minder eng is dan in een kano met Jonas. Maar wiebelig genoeg.

Tom is erg in zijn element. Hij haalt hout en maakt vuren, krabt de boot schoon en de barbecue en bakt grote biefstukken. Hij neemt ons mee dwars door de bossen en wijst aan en vertelt. Hij is als eerste op en als laatste nog wakker (heel anders dan in Nederland). Voerde gisternacht nog een bloedstollend gevecht tegen tientallen Hele Grote Mieren op het aanrecht. Want die zijn hier ook.

Wat hier niet zo erg is, is internet. Te ver van alles af, het lampje op de Mobile Internet Key wordt bijna niet blauw. Ik kan met moeite mijn email ophalen, met nog meer moeite soms iets terugschrijven. We zitten ver, ver van de beschaving.

En soms voel ik me erg Nederlands..

4 thoughts on “Cottage

  1. Dag lieve alle 3,

    Wat klinkt dat heerlijk, die cottage. Ik zie mezelf er zo zitten…. behalve dan met die vliegen die happen uit je nemen. Brrrr. Ik merkte dat ik zo gewend geraakt ben aan je blog dat ik telkens ging kijken of er al iets opstond, al weet ik dat jullie daar amper internet hebben. Geef niks, dan denk ik veel aan je.
    Hier 5 mei, vlaggen, keep them roling-demonstartie (ik zal aan Tom denken) en een kinderkermis waar Pieter waarschijnlijk al veel te groot voo ris maar waar we toch maar naar toe gaan.
    Mieren hebben wij ook want ook hier is het voorjaar, al heeft het vannacht nog gevroren.
    Kun je daar ook vissen en die vissen dan opeten? Heeft Jonas zijn nijntjekaart al gekregen?

    Liefs voor jullie alle 3.
    Mirjam

  2. Lieve kinderen,
    Bedankt voor je stukjes, Annet. heerlijk om zo te kunnen meeleven. Meid, wat kan jij schrijven!!
    Hebben jullie ook al foto’s?
    Ik ben gisteren op Bevrijdingsdag een dag gaan wandelen met Klaas. Prachtig weer. We startten op de Ginkelse hei bij Arnhem, waar de Luchtlanding is geweest voor de Slag bij Arnhem in 1944. Toen door een prachtig hei- en bosgebied naar Otterlo.
    Een gezellig met mijn broer gepraat. Dat komt ook maar weinig voor dat wij zo veel tijd aan elkaar kunnen besteden.
    Thuis gekomen waren jelmer , Ivette, Cecile en Rein bij Tonny en zijn we een pizza gaan eten. Op het Kerkplein was een soort ‘bevrijdingsfestival’, nou ja, een festivalletje.. .
    Ik hoop, dat jullie de Canadese wildernis overleven. Zorg maar goed voor mijn kleinzoon.
    Als het internet uitvalt,bel ik wel eens. Het sms-je met het nummer is aangekomen.

    Liefs,
    DICK

    Dick

  3. Dag lieve Annet, Tom en Jonas,
    Wat is het toch leuk Annet om jouw verhaaltjes te lezen. Je bent een geboren schrijfster.
    En Tom zich heel Canadees voelen en jij heel Nederlands en Jonas doet iedere dag weer nieuwe ontdekkingen,
    als jullie er maar zijn maakt het niet uit waar hij is. Vanmiddag vlogen hier een paar ganzen over en moest
    ik direct aan jullie denken (doe ik trouwens ook wel zonder ganzen).
    Veel liefs, Tonny

Comments are closed.