terug

Vermaak

Vermaak

Het is een klassiek beeld: naar Las Vegas rijd je dwars door de woestijn. Eerst is er kilometers lang helemaal niets, dan alleen wat dorstige grond met bosjes en uitgedroogde bomen. Niemand woont hier, wat zou je er ook zoeken? Dan is er opeens een voorstadje, nog niet eens Las Vegas zelf, met een kasteel, een poppenhuis, maar meer dan levensgroot in roze, geel en goud. Met kitschige torentjes, een zwembad, een sprookjestuin. Met een achtbaan om het hele huis heen… Vraag een 8jarig meisje om haar droomhuis te tekenen en je krijgt zoiets. Maar hier staat het echt, 20 verdiepingen hoog. Dat belooft wat.

Maar Las Vegas zelf is nog erger. Het is nog veel groter en dan nóg weer groter. Ik loop de hele tijd met open mond. Wie bedenkt dat: Kom, we bouwen Caesars paleis na met, ach welja het Colosseum ernaast. En de San Marco uit Venetië aan de andere kant, met toren en al en gondels en bruggen. O en de Eiffeltoren op schaal en dan ook maar hup het Louvre en de Arc de Triomphe. Een helemaal roze nachtclub. Een hotellobby met echte bomen vol bloemen en  lichtjes, met watervallen en orchideeën overal. Mozaïekvloeren, dikke tapijten, witte tijgers, marmer en goud en alles blinkt en knippert en lokt: Kom hier, kom hier, kom hier met je geld! Hier is drank, hier zijn hamburgers of kwarteleitjes, hier zijn handtassen en bontjassen, hier is de beste show op aarde, de grootste fonteinen, een echte vulkaanuitbarsting of een zinkend piratenschip en als je wilt kun je hier zelfs voor maar 5 dollar een echte uzi afschieten… Dat moet je toch een keer gedaan hebben!

Ons hotel heet Treasure Island en is helemaal in piratensfeer gebouwd, met touwen, loopplanken, boegbeelden en een echte driemaster voor de deur. We hebben er een enorme kamer, die na Molly nog veel groter lijkt. Jonas moet huilen de eerste avond, hij mist Molly. Wij ook, maar we wennen ook wel snel aan de luxe. Het zijn recordwarme dagen, 38, 39 graden overdag, je kunt bijna niet buiten zijn, je brandt er weg. Maar binnen is er genoeg te doen, met een flatscreen TV en twee badkamers met jacuzzi. Er zijn hele dure shows, er is heel veel eten en er zijn de casino’s, want daar gaat het tenslotte allemaal om. Rijen en rijen en rijen gokautomaten in alle kleuren met alle geluidjes, blinken en knipperen zoemen en janken. En rijen en rijen mensen gooien er geld in, met handenvol. Gegil en gejoel als iemand wint maar de meeste mensen zitten alleen, en staren geconcentreerd naar de machines, sigaret in de mond (je mag hier overal roken), creditkaart aan een ketting om hun hals. Blackjack- en roulettetafels in eindeloze rijen waar mensen zwijgend omheen staan en stapels fiches heen en weer schuiven. Héél soms wint er iemand. Gisteravond heeft hier iemand gewonnen! Als je geluk hebt ben jij het vanavond, ben jij het, ben je morgen rijk! Rijk! Geef ons je geld, kom hier met je geld!

Tom heeft wel een beetje gokkersbloed, ik niet zo. Maar vanavond hebben we een babysit gehuurd en ons in de nacht gestort. Nou ja, van 7 tot 11. We kopen voor 100 dollar fiches om te blackjacken en binnen 1 minuut is alles weg. Op! Ik hoef dan niet nog een keer, want ik geloof niet dat het de volgende keer anders zal zijn. We gaan naar Cirque du Soleil, wat ook duur is, maar wel echt erg mooi. Vanavond vermaak ik me wel, we lopen hand in hand door sprookjesland.

Met Jonas op de arm, de volgende ochtend, is het heel anders. Waar we gewend zijn dat mensen leuk op Jonas reageren, hem aankijken, contact maken, gebeurt dat hier nauwelijks. Mensen kijken niet, of weg, of naar de duizend dingen om hen heen. Kinderen horen hier niet, in deze rare Efteling.

De eerste avond moeten Jonas en ik lang wachten op Tom die op zoek is naar een parkeerplek voor Molly. Terwijl het langzaam donker wordt en langs The Strip alle lichten aangaan, van Caesars Palace, van het Pallazzo, the Bellagio, the MGM, the Wynn en alle andere hotels, speelt Jonas met de stoeprand. Heel lang. Op, af, op, af. Lopen lopen lopen op, lopen lopen lopen, af. Hij is volkomen vermaakt en heeft niks anders nodig.

Wij wel.

2 thoughts on “Vermaak

  1. Lieve Annet, wat grappig, je geld in 1 keer weg en geen geloof dat het de volgende keer anders zal zijn.

    Onvoorstelbaar al die glitter, t lijkt me mooi om te zien,
    liefs Jenny

Comments are closed.