Zo zwiepten de dagen voorbij hier aan het meer, met zon en gasten, met barbecues en moterboottochtjes naar nu, waar het erg druk en vol grote beslissingen is. Over werk en RV’s, over geld en auto’s en Jonas’ nieuwe slaapritme. Handen vol en hoofd vol… Hart een beetje bang of we wel het goede doen allemaal.
‘Maar dat kunnen we nog niet weten!’ zeggen we telkens tegen elkaar. Ook al jagen de gedachten: heb je hier aan gedacht, heb je dit al gerealiseerd? Is dit wel slim, is dat wel verstandig? Ja ja nee nee en jaha pap.
Maar verder doen we maar wat we eigenlijk altijd moeten doen: ademen in het niet weten.
Niet of we de goeie auto kopen, niet of ik mijn boek kan maken zo tussen alles door en niet of Jonas ooit weer normaal slaapt.
We zien wel we zien het wel, adem in adem uit.
Met veel liefs voor heel Nederland.
Lieve Annet,
Ja, gewoon doorademen, want wat vandaag heel belangrijk schijnt, zal het morgen al minder zijn. “De mens lijdt vaak het meest, door ’t lijden dat hij vreest. Maar dat niet komt opdagen . .”.
Ik denk dat jullie goed bezig zijn, maar geef de dingen wel voldoende tijd. Vooral “het nachtje erover slapen”.
Is het slaapritme van Jonas echt in de war? En inhoeverre stoort dit jullie?
Tonny en ik zijn bezig met de voorbereidingen voor de vakantie, die a.s. zondag begint. De mail met de gegevens volgt z.s.m. Ik denk niet dat wij in het stukje van Griekenland waar wij zitten veel gelegenheid za zijn om je blog en je mail te volgn. Dus dat zal wel sms-en worden.
Met kus voor jullie drieën,
Opa Dick
HOUDT MOED!!
XXX!